Adam Leszczyński

Czy Polacy mają jakiś interes wspólny? Czy są wspólnotą, która może się spotkać "ponad podziałami"? A może to zawsze była iluzja - zastanawia się w ostatnim numerze "Wolności i Solidarności"* historyk prof. Jerzy Holzer.
W eseju otwierającym ostatni, znakomity numer "Wolności i Solidarności" - wydawanego przez Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku czasopisma poświęconego "S" i demokratycznej opozycji - prof. Jerzy Holzer, autor wydanej jeszcze w podziemiu pierwszej historii "S", rozprawia się z "iluzją społeczeństwa pozbawionego wewnętrznych konfliktów".

- Myślę, że Kazimierz Moczarski, patron naszej nagrody byłby zadowolony z decyzji podjętej przez jury - mówił prof. Henryk Samsonowicz w laudacji wygłoszonej na cześć prof. Andrzeja Friszke. Książka prof. Friszke "Anatomia buntu" zwyciężyła w tegorocznym konkursie o Nagrodę im. Kazimierza Moczarskiego.

Adam Leszczyński: Od trzech lat prowadzi pani badania nad postawami polskich studentów. Bezrobocie wśród młodych jest wysokie. Ich perspektywy życiowe - kiepskie. Dlaczego więc się nie buntują tak jak młodzi Hiszpanie, Grecy czy Brytyjczycy?
Prof. Krystyna Skarżyńska*: Nasi studenci są dość zatomizowani. Nie potrafią działać wspólnie. Widzę to nie tylko w badaniach. Zdarza się, że tego samego dnia mają egzamin z dwóch przedmiotów. Przychodzą do mnie po niezbyt udanym egzaminie i marudzą. Nie zauważają, że działając razem z innymi mogliby go przełożyć.

24 czerwca 1976 roku władze PRL ogłosiły nagłą podwyżkę cen żywności - o 60-70 proc. 25 czerwca w wielu miastach doszło do protestów robotniczych. W Ursusie pod Warszawą robotnicy zatrzymali pociągi. W Radomiu podczas demonstracji spalili komitet wojewódzki PZPR. Władza odpowiedziała brutalnymi represjami i propagandową kampanią oczerniającą protestujących, ale odwołała podwyżki. Z samorzutnego ruchu pomocy represjonowanym wyrosła wtedy pierwsza w krajach socjalistycznych jawnie działająca opozycja demokratyczna.