Anna Łukaszuk

Nazwa Stargard (stary gród) pojawiła się po raz pierwszy w źródłach pisanych w 1140 roku. W pochodzącym z tego okresu opisie granic biskupstwa kamieńskiego widnieje jako Terra Stargardiensis, (ziemia stargardzka). Potem był, w zależności od dialektu, Stargardt, Starigard, Starogard. Do 1950 przymiotnik się nie pojawiał.

- Władza ludowa, dodając nam "Szczeciński", nie pytała nikogo o zdanie - mówi Majewski. - Teraz możemy decydować sami.

Johannes Quistorp i jego syn Martin zostali pochowani na tyłach dzisiejszego klubu studenckiego Kontrasty, na nieistniejącym już cmentarzu. W czasie pogrzebu żegnały ich tysiące niemieckich mieszkańców.

Dziś miejsce robi przygnębiające wrażenie. Wszędzie walają się śmieci, rosną chwasty. Po nagrobkach nie zostało śladu. Z ziemi wystaje jedna płyta, jednak nie można zidentyfikować, czyj grób kryje. Ponad 40 lat temu cmentarz został zrównany z ziemią. Dziś nikt o nim nie pamięta.