IPN

Obowiązkiem IPN jest wydać materiały, które pokażą, jak groźnym przeciwnikiem dla bezpieki był Lech Wałęsa. Rozmowa z prof. Andrzejem Friszke, członkiem Rady IPN.

Kilka dni temu, kiedy w Radiu TOK FM dyskutowano nad kandydaturą Łukasza Kamińskiego na szefa IPN, prof. Marcin Kula użył, mówiąc o tej instytucji, terminu "Ministerstwo Prawdy". To zaczerpnięte z Orwella określenie wydaje się wyjątkowo trafne i jakoś wyraża podstawowy problem z Instytutem Pamięci Narodowej.
To jest twór wymyślony do tworzenia i propagowania polityki historycznej, a więc wiara, że można IPN przekształcić w rodzaj instytutu naukowego, jest naiwnością lub cynizmem.

"Spokojny kandydat" - tak "Gazeta" określiła propozycję Rady IPN, by na nowego szefa IPN parlament wybrał Łukasza Kamińskiego zatrudnionego tam od lat. Kłopot z Kamińskim polega na tym, że być może prywatnie jest on i osobą spokojną, tyle że jednocześnie jako historyk - specjalista od dziejów PRL - zachowuje się czasami niejednoznacznie, jak człowiek bez kręgosłupa, stawiając pewne sugestie na granicy insynuacji, choć dokumenty na to nie pozwalają.

Na pierwszym posiedzeniu nowa Rada Instytutu Pamięci Narodowej wybrała w czwartek przewodniczącego. Został nim prof. Andrzej Paczkowski, historyk związany od początku z IPN-em, zasiadał w jego kolegium w pierwszej i drugiej kadencji.
Nie wiadomo ile osób zgłosi się do konkursu. Najmocniejsze - jak dotąd - wymieniane kandydatury to prof. Jerzy Eisler (kieruje warszawskim IPN), Marek Lasota (szef IPN w Krakowie) i Paweł Machcewicz (b. pracownik IPN, dziś dyrektor Muzeum II Wojny Światowej).