Agnieszka Graff

Chodzi o stan tego czegoś, co miało być „społeczeństwem obywatelskim”, ale nigdy się nim nie stało. Przemianom po 89 roku towarzyszyło marzenie o samoorganizacji obywateli, o odbudowie więzi społecznych. Powszechne zaangażowanie, zrzeszanie się, tworzenie społeczności ludzi zaangażowanych, ale niezależnych od państwa - to właśnie miało się zacząć dziać wkrótce po rozpadzie dawnego ustroju paraliżującego ludzką inicjatywę. Po zburzeniu okropnego muru i podniesieniu przebrzydłej kurtyny. Ale nic takiego nie nastąpiło.

Jako kobiety miewamy wspólne interesy, ale nie jesteśmy jednością. Kobieta-pracodawczyni nie jedzie na jednym wózku z kobietą, którą zatrudnia. Tu jest realny konflikt - mówiła w niedzielę 21 czerwca w warszawskiej Sali Kongresowej Agnieszka Graff.

Mam do powiedzenia trzy rzeczy, a każda z nich jest na swój sposób kłopotliwa i trochę w poprzek naszych dotychczasowych obrad.

Pamiętacie film W sieci? Ten z 1994 roku, z drapieżną, ambitną i pozbawioną skrupułów szefową (graną przez Demi Moore) i jej ofiarą - molestowanym pracownikiem firmy komputerowej (w tej roli niezawodny Michael Douglas). Bezwzględna i pożądliwa Moore nie tylko napastuje Douglasa, podobnie jak w Fatalnym zauroczeniu molestuje go Glenn Close, nie tylko używa seksu, by umocnić swoją pozycję w firmie, ale także mści się na swej ofierze za pomocą zarzutu o… molestowanie.

Marcin Teodorczyk, homiki.pl: „Rykoszetem. Rzecz o płci, seksualności i narodzie” to książka o współczesnej Polsce. Co takiego wydarzyło się, że postanowiłaś zabrać głos? Mam tutaj na myśli nie tylko Twoje komentarze i analizy mrocznej rzeczywistości okresu IV RP i dyskursu nacjonalistycznego, ale przede wszystkim Twoją wewnętrzną motywację.